Godfried-Willem Raes

Biografie

Geboren in Gent op 3 januari 1952, geniet hij een wereldwijde bekendheid als muziekmaker in de breedste zin van het woord:

-studies, wetenschappelijke en pedagogische opdrachten ...

Godfried-Willem RAES studeerde muzikologie (bij Prof.dr. Jan Broeckx) en filosofie (bij Prof.dr.Leo Apostel en Prof.dr.Etienne Vermeersch) aan de R.U.G., naast piano, klarinet, slagwerk en kompositie (bij Louis De Meester en Norbert Rosseau) aan het Koninklijk Conservatorium te Gent en publiceerde vele kritische essays, polemische en technisch wetenschappelijke artikels in vaktijdschriften. Hij nam gedurende verschillende jaren deel aan de 'Ferienkurse fuer Neue Musik' in Darmstadt, waar hij in kontakt kwam met Karlheinz Stockhausen en Gyorgy Ligeti. In 1982 werd hem de Louis Paul Boon-prijs toegekend omwille van zijn sociaal engagement met betrekking tot kunst. Sedert 1982 werd hij als lesgever belast met de kursus avant-garde kamermuziek aan het Koninklijk Muziekkonservatorium te Gent. In 1988 werd hij aangesteld als voltijds docent kompositie aan diezelfde instelling. In 1997 werd hij tevens professor aan het Orpheus Hoger Instituut voor muziek, een opdracht die hij uitoefende tot 2009.

In 1993 behaalde hij het doktoraat in de muzikologie, waarvoor hij een uitvoerige organologische studie over het onzichtbaar muziekinstrumentschreef, een instrument waaraan hij toen reeds 15 jaar werkte. De technologie die hij daarvoor ontwikkelde betekende een stap voorwaarts in de wetenschappelijke studie van de menselijke motorische expressie. Zijn wetenschappelijk onderzoek richt zich vandaag in eerste plaats op problemen van de menselijke muzikale expressie én op de ontwikkeling van technische apparatuur ten behoeve van de kennisverwerving en van het praktische musiceren. Hij beschikt over een grondige kennis van elektronische meet- en ontwerptechniek, zowel in de analoge als in de digitale elektronika.

In 2005 vroeg hij aan het hogeschool bestuur ontlasting van een groot deel van zijn onderwijsopdracht teneinde zich intensiever te kunnen toeleggen op het onderzoek in de kunsten. In het kader daarvan bouwde en ontwikkelde hij kwarttoonsinstrumenten zoals <Qt> en <Aeio> evenals talloze human-interfaces. In 2008 werd hij bevorderd tot hoofddocent. Tot 2013 was hij vakgroepvoorzitter voor de vakgroep muziekkreatie. Hij is eveneens lid van de vakgroep kunst-, muziek en theaterwetenschappen van de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte aan de Universiteit Gent, waar hij aktief is in de onderzoeksgroep onder leiding van Prof.dr.Marc Leman. Hij is een regelmatige gast op vele internationale konferenties m.b.t. muzikale interfaces, gesture sensing, elektronika, instrumentenbouw en algoritmische kompositie. In 2014 vroeg hij zijn opruststelling aan bij de School of Arts hoewel hij aktief blijft als onderzoeker aan Ugent. Hij is eveneens aktief als onderzoeker verbonden aan ORCIM (Orpheus Instituut), waar bij zich bezighoudt met het muzikaal erfgoed van de technologie-gebonden muziek van de 20e eeuw.

In 2018 schreef bij een boek waarin hij de geschiedenis van Logos, in dat jaar vijftig geworden, omstandig uit de doeken doet. Het boek met de titel 'logos @ 50, het kloppend hart van de avant-gardemuziek in Vlaanderen' is verkijgbaar bij Stichting Logos en in de betere boekhandel. Kostprijs: 24,95 Euro.

- komponist ...

Godfried-Willem Raes komponeerde reeds van in zijn prille kindertijd. Deze aktiviteit vormt een ononderbroken lijn tot op de dag van vandaag. In 1985 kreeg hij een belangrijke kompositieopdracht van de Massachussetts Council for the Arts (Boston U.S.A.), waaruit hij samen met Moniek Darge 'Holosound' liet groeien, een kompositie waarvoor sonore bewegingshologrammen worden gebruikt. De apparatuur om dit mogelijk te maken werd door hemzelf uitgevonden en gebouwd. Ook komponeerde hij muziek voor het International Solstice Radio projekt dat vanuit het Gentse Belfort plaatsgreep op 21 juni 1985, dag van de muziek, een gebeuren dat via sateliet de gehele wereld bereikte. Zijn 'Pneumafoonprojekt'was oorspronkelijk een bestelling uitgaande van de Duitse stad Essen in 1981. Kompositieopdrachten in eigen land, o.m. van de Vlaamse Gemeenschap leidden tot werken zoals zijn interaktieve komponeerautomaat 'Sirene' (1986), 'Power of 3' -een nonet voor 18 klopbuizen, 3 eufoniums en 3 klarinetten (1987), 'WUHAN' -voor twee slagwerkers- (1988), 'Shifts', voor variabele bezetting (1989), 'Primes' voor het Cheops-kwartet (fluit, hobo, piano, kontrabas), '2Bv-2B', voor groot ensemble (1989), 'Mach96', 'HydroCePhallus', 'Boxing', de straatopera 'Rooie Niki'(1998), de kameropera 'TechnoFaustus' (2001-2008), 'TransiTrance' voor groot robot orkest (2005), 'Linac' (2021)...

Stukken van zijn hand die regelmatig op de internationale koncertprogrammas verschijnen zijn o.m. 'Epitafium' (1970), 'Cues' (1973), 'Fortepiano' (1970/83), 'Rolands Round' (1985), 'Partition' (1976), 'Jonas' (1988), 'Boxing' (1998), 'Cohiba' (1999), 'LickStick' (2000), 'Dynamo' (1977/98) naast verschillende zuiver elektronische komposities. De laatste jaren is hij zich vooral gaan toeleggen op de algoritmische komponeertechnieken. Hieruit ontstonden zowel zijn 'A Book of Fugues', bestaande uit 22 abstrakte fugas, als zijn 'A Book of Chorals' en de 'Studies in Fuzzy Harmony'. Zijn kompositorische voorkeur is nagenoeg uitsluitend gericht op het kamermuzikale, het niet-hiërarchisch musiceren.

Stukken van zijn hand werden en worden uitgevoerd door vooraanstaande solisten en musici waaronder Philip Mead, Yvar Mikhashoff(+), Luk', Duo Dialogos, Annette Sachs, Wim Belaen, Johan Huys, Vivienne Spiteri, Anthony De Mare, Jerry Hunt(+), Ango Laina Trio, Peter Pieters(+), Cheops-kwartet, Andrew De Masi(+), Yves Senden, Marc Maes, Dirk Brosse, Karin Defleyt, het Ictus-ensemble, Seth Josel, Tom Pauwels, Luk Vaes, Arne Deforce, Champ d'Action, Q02, Spectra, Dominika Eyckmans, Michele Marelli, Lies Gellynck, Emilie De Vlam, Leonaar De Graeve, Anne Faulborn, Maja Jantar, Aart Strootman, Lazara Rosell Alvear, Johannes Westendorp...

Ook op het gebied van de elektroakoestische muziek, behoort hij tot de meest vooraanstaande komponisten in Europa. Zijn eerste werken op dit gebied (zoals 'Festival.val', 'Liesolee' ,'For Synthelog','BBDLSP'...) zijn zuivere tape-komposities, maar sedert het midden van de jaren '70 ging hij zich op dit vlak vooral toeleggen op de algoritmische real-time synteze en uitvoering. Voorbeelden daarvan zijn o.m. 'Montage', 'Summer'95','Sincs', 'Counting down from -747', etc.

- uitvoerend musicus ...

Als komponist en uitvoerend musicus richtte hij in 1968/69 de LOGOS-groep op, in de laatste twee decennia van de 20e eeuw vooral aktief als LOGOS-DUO met Moniek DARGE, maar vandaag vooral als leider van het Logos robot orkest. Zijn repertoire als uitvoerend muzikus omvat vooral eigen en kollektief Logos-werk hoewel er ook een belangrijke plaats in voorbehouden is aan vooral vokaal werk uit oudere 'avant-gardes', zoals het futurisme, Dada, Fluxus enzomeer. Hoewel hij zich vooral toelegt op de zgn. 'extended techniques' in de klarinetfamilie en stemgebruik, treedt hij vaak op met digitale elektronische en elektroakoestische zelfontworpen instrumenten. De vertolking van het repertoire op dit gebied behoort mee tot zijn koncertpraktijk. (Brian Ferneyhough, Karlheinz Stockhausen, John Cage, Cornelius Cardew, Alvin Lucier, Mauricio Kagel, James Tenney, Luc Brewaeys, Kaaia Saariaho, Dick Raaijmakers, David Behrman, Conlon Nancarrow...). Met het Logos Duo kreeg hij in 1997 de titel van Kultureel Ambassadeur voor Vlaanderen. Sedert het nieuwe millenium koncentreert zijn uitvoeringspraktijk zich in en rond het Logos robotorkest, een ensemble waarin dans, performance en muziek op synergetische wijze worden samengebracht.

- instrumentenbouwer ...

Ook als ontwerper en bouwer van allerlei akoestische en elektronische klankskulpturen geniet hij nogal wat bekendheid en nam hij deel aan vele internationale tentoonstellingen en manifestaties. Het grootse 'Pneumafoonprojekt' is hiervan wellicht het meest bekende voorbeeld. Het komputergestuurde orkest 'HEX', en 'Slag_Werk', een internet bestuurde slagwerkinstallatie, wellicht de meest komplexe. Ook ontwikkelde hij in het kader van zijn opvattingen over een alternatieve en anti-autoritaire muziekpedagogiek, een volledig instrumentarium voor de muzikale initiatie van kinderen evenals voor gebruik in kreatief-musiceersessies met volwassenen. In 1989 ontwierpt hij de eerste zuiver digitale luidspreker ('Talking Flames'). In 1992 ontwierp en realiseerde hij een volkomen immaterieel en dus onzichtbaar digitaal muziekinstrument, gebruik makend van radar-technologie. Dit 'instrument' is het centrale gegeven van zijn spektakulaire avondvullende komposities 'A Book of Moves' en 'Songbook'. Ook op het vlak van de geautomatiseerde muziekinstrumenten heeft hij een en ander op zijn aktief: automatische piano, <Autosax> ,< piperola> ,< vox humanola>, <Klung>, <Rotomoton>, <Vibi>, <Harma>, <Troms>, <ThunderWood>, <Trump>, <Sire>, <playerpiano>, <Bourdonola>, <Dripper>, <Llor>, <Hurdy>, <Flex> , <Springers>, <So>, <Tubi>, <Puff> , <Vacca>, <Ake>, <Krum>, <Qt>, <Sire>, <Bono>, <Psch>, <Vitello>, <Snar>,<Bako>, <Xy>, <Simba>, <Casta>, <Toypi>, <Korn>, <Aeio>, <Bomi>, <Whisper>, <Rodo>, <Tinti>, <Bug>, <Kazumi>, <Teno>, <Steely>... Zijn technologisch erg geavanceerde automaten en robots behoren tot de absolute wereldtop. Zijn <Korn> en <Snar> robots wonnen in 2011 de publieksprijs op ArtBots 2011 georganiseerd door TimeLab. Hij bouwde ook meerdere muzikale robots in opdracht, o.m. voor Aphex Twin en in 2017, een geavanceerde automatische bugel voor LOD. In 2021 bouwde hij de robots <Trumpeter> en <Cornalto> voor Alain van Zeveren evenals <Shak> voor Stef Kamil Carlens.


- regisseur...

Verschillende avondvullende muziekteaterprodukties werden door hem geregiseerd: 'Irma' (Tom Phillips), 'Repertoire' (Mauricio Kagel), 'His Anxious Hours' (Charles Amikhanian), 'La Partition inachevee' (ELT Mesens), 'Die Dreigroschenoper' (Bertolt Brecht / Kurt Weill)


- koncertorganisatie...

Reeds in zijn studententijd nam hij de leiding op zich van zowel het Kultureel Konvent (1970-1975) als van de Universitaire Muziekklub (1968-1975), en organiseerde hij talloze nieuwe muziekkoncerten. Als koncertorganisator was hij van 1973 tot in 1988 de man achter de reeks nieuwe muziekkoncerten ('Kommuzikatie') in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel, voor de Filharmonische Vereniging, terwijl hij tot op vandaag tekent voor de gehele koncertorganisatie bij Stichting Logos in Gent. Tot en met 2016, samen goed voor zo'n 100 kompromisloze nieuwe muziekkoncerten per jaar. In meer dan 50 jaar tijd wist hij Stichting Logos uit te bouwen tot hét Vlaams nieuwe muziekcentrum bij uitstek. In 1990 ontwierp en bouwde hij een koncertzaal in de vorm van een tetraëder voor Stichting Logos, een projekt waarvoor hem door de Vlaamse ingenieursvereniging de Tech-Art prijs werd toegekend. In 2008 ontwierp en bouwde bij ook het intussen beroemde Logos voorgebouw in de Bomastraat te Gent, een groot bouwprojekt geheel uit roestvast staal. In 2013 werden de Logos gebouwen verder uitgebreid met een appartement voor artists in residence en een loods voor experimentele audio projekten. Dit nieuwe gebouw is nog volop in ontwikkeling. Sedert 1998 is Stichting Logos struktureel erkend en gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap. In 2017 verloor Stichting Logos haar structurele erkenning waardoor het voortbestaan van de Stichting zelf en ook van haar rijke verzameling instrumenten en robots erg onzeker is geworden. De koncerten met gasterende musici en ensembles moesten worden afgebouwd. Het postmodernisme en de woke ideologie kwamen onverbiddelijk en repressief aan de macht...

 

Kontakgegevens:

Back to Logos Homepage Back to Godfried's website      

Last updated: 2024-03-04 by Godfried-Willem Raes