Sounds of Sacred Places
Moniek Darge

Nederlands

Now available on CD (KYE records)

Buy it direct from Logos for 10,00 €

Or order it by or using the Paypal button below

Total price including shipping: choose your region

Ship to Belgium €13,50 Ship to Europe €17,50 Ship to rest of world €18,50

If you are in North America, you can reduce shipping costs by buying from KYE's North American distributors.

About Sounds of Sacred Spaces

• Turkish Square
• Abbey Sounds
• Rain
• Solstice Sun
• Three Sunbeams
• Back to Moniek Darge's homepage

In most ethnic cultures, sacred places serve an important social function. The qualities, typical of these places, explain to western people the magic magnetism of these "holy grounds".

During our international Logos Duo concert tours we have had the opportunity to visit quite a few of these places. Uluru, the "Shadowgiving Mountain" of the Aborigines, better known under its Western name of "Ayers Rock" (Australia), impressed us more than any other. The presence of water and an enormous monolith in the midst of the vast desert plain is given as an explanation for its magical appeal. But to the Aborigines, each little place of the rock contains tracks of their ancestors, the "Dreamtime People", who live in this mountain and speak to them in the sounds of the winds howling through the crevasses and rockholes. Uluru is also the dwelling-place of the "World Serpent", the most powerful totem shared by the surrounding tribes.

"SOUNDS OF SACRED PLACES" attempts to transform the listener into a living witness of the sounds of similar places, not far away in any specific ethnic culture, but in Flanders.

Sounds of Sacred Places was originally published on LP by Igloo (IGL 056) in 1987.

Turkish Square

"Turkish Square" is a soundscape composition about a square some blocks away from the Logos Foundation Center in Ghent, Belgium.

That year, I made soundscapes, soundcollages, drawings, texts, slides, films of the different seasons and weather changes that affect the square.

The square is bordered at two sides by the power plant, at the remaining sides by small houses, where Turkish "guest"-workers and the poorest of the working-class people live; in the middle, some grass, bushes, small trees, a playground for children and little paths covered by the slag of the plant.

The growl of the powerplant drones on and on, rags of Turkish music and language mix with the far away clanging of a sunday church bell, sparce birdsongs, clouds of Flemish pop music, screams of fighting people, yelling women and crying children.

At times the square is covered with debris and junk; at times it is immaculate, with blossoming bushes and springgreen leaves. Snow, bright sunshine and strong rains affect a transformation both visual and acoustic. So does the smog, when hardly anybody goes out, and even the Turkish children stay inside...

Abbey Sounds

"AbbeySounds" wants to be a ritual celebration of a serenity typical of the twelfth century Romanesque St. Bavo Abbey refectory in Ghent. The hypnotic sounds of the space itself - with their repetitive character and natural echo - are blended into one with the voices. Together they might evoke the mystical atmosphere and the mysterious magnetism of this place.

"AbbeySounds", as well as "Turkish Square", was born out of frequent visits over more than a year to this location, and under very different circumstances. While "Turkish Square" deals with dramatic changes ( seasons, weather variations, different times of the day and presence or absence of children ), "AbbeySounds" spins a very subtle web of delicate variations, due to the intimate and protective privacy of the space. This fragility is intensified even more by the silent, static presence of the dark grey heavy tombstones, which reminds us of the monolith and its monumentality. The water evokes the timelessness of the rock face, into which the ancestors disappeared. The birds link reality and the dreamworld.

The impressive Romanesque abbey refectory dates from the end of the twelfth century and is the tallest in Belgium. The refectory kept its original function as dining room of the monks until the beginning of the sixteenth century. During more than three centuries religious texts were read aloud from a recess in the southern wall during meals. "AbbeySounds", records some first impressions of this majestic space, resounding from this same niche. Originally the space was covered by a flat wooden ceiling. Eight suggestive rows of white threads hang from the amazing height.

In 1540 Charles V, together with his architect and the feared duke of Alva, while overlooking the town from the top of St. John's church (now St.Bavo's, the cathedral of Ghent), decided to demolish the abbey, to replace it with a citadel, which was scornfully referred to as "The Spanish Castle". But at the very last minute the refectory escaped destruction. After a period of forty years as an arsenal, it was transformed into a garrison chapel: the floor at the east end was heightened a few steps to serve as the sanctuary, the flat ceiling was replaced with an immense roof of girdle vaults. Seven burning "AbbeySounds" candels under seven rusted rings, which give the impression of floating between heaven and earth, are the silent witnesses.

The Spaniard Castle was demolished during the first half of the nineteenth century and the former refectory found new use as the house of worship of St. Macarius, the plague fighter, one of the abbey's most important saints since its early days.

Some fifty years later a new church was dedicated to St. Macarius nearby and the former refectory received another use. From the sixteenth until the eighteenth century churches and monasteries sold tombstones to the citygovernment, which used them as work materials for bridges and floodgates. At the end of the nineteenth century these waterworks were renovated or demolished, many of these often thirteenth century stones were salvaged. The massive black slabs, polished by the water, were stacked in the former refectory. There they remain anchored to the walls, in an impressive unity with the space itself.

Thus the eating monks metamorphose into a silent and immobile row of eroded silhouettes, serene images reclining against the walls.

Rain

a large closed wooden box / the drone of steady rain / slowly the cover opens

a naked body, hunched up / a voice

the lid descends, slowly

drizzle of steady rain / a large wooden closed box

Solstice Sun

"Solstice Sun", a soundscape-montage realised at the request of the New York New Wilderness Foundation, and broadcast by several radio stations in the U.S.A. as a "sample-tape", promoting the Flemish Logos-Duo participation in the "Fifth International Radio Solstice Event", is a celebration of the sun, which has always brought warmth to all creatures on earth with its ray-arms of light.

All of a sudden the tower's mightiest bell starts swinging around its axis and the enormous, heavy clapper slowly strikes the bronze body with a deafening tremendous clang; the wooden framework in which the bell is suspended, creaks and groans, heavily taxed, with a strident and sepulchral voice. A multitude of bells answer in multiple strokes and echoes, in an attempt to seduce time to follow the sun's example, halting for a single moment on its relentless path. At last, the resonance slowly dies out. For the first time in history the giant of Ghent was heard at the other end of the world, celebrating the sun with its fierce voice of freedom, peace and love.

Three Sunbeams

"Three Sunbeams" was conceived as part of the "Fifth International Radio Solstice Event", an hour long live radio broadcast from the Ghent belfry, in multiplex with New York City and Auckland, New Zealand.

Nine Hemony bells of the belfry museum of the tower are gently stroked by mallets with a steady beat.

Slowly, each successive bell sounds the overtones of the one before, followed then by consonant groupings. The score evokes "Three Sunbeams" . . . The sounds slip roguishly through the slats in the windows and merse with the sun.

Back to the Logos Foundation homepage

Back to Moniek Darge's homepage

Top

Engels

Nu beschikbaar op CD (KYE records)

Bij Logos te koop voor 10,00 €

Ook verkrijgbaar via of het Paypal-knopje

Totale prijs (portkosten afhankelijk van de regio)

Ship to Belgium €13,50 Ship to Europe €17,50 Ship to rest of world €18,50

Over Sounds of Sacred Spaces

• Turkish Square
• Abbey Sounds
• Rain
• Solstice Sun
• Three Sunbeams
• Back to Moniek Darge's homepage

Sakrale plaatsen vervullen in heel wat etnische kulturen voor de lokale bevolking een zeer belang rijke sociale funktie. Eigenschappen inherent aan de lokaliteit zelf, verklaren voor ons, westerlingen, hun magisch magnetisme.

Uluru, de "Schaduwgevende Berg" van de Aborigines, beter gekend onder de westerse naam "Ayers Rock", gelegen in het hartje van de Australische woestijn, heeft, van alle soortgelijke plaatsen die wij tijdens onze internationale Logos-Duo koncertreizen van dichterbij leerden kennen, ontegensprekelijk de diepste indruk nagelaten. De aanwezigheid van water en van een overweldigende monoliet temidden van een uitgestrekte woestijnvlakte, wordt als verklaring voor de toverachtige aantrekkingskracht gegeven. Voor de Aborigines is ieder plekje van de rots gevuld met sporen van hun voorouders, de "Droomtijd"-wezens, die in de monoliet leven en doorheen de geluiden van de huilende wind in de grotten en spleten tot hen spreken. Uluru is ook de woonplaats van de gemeenschappelijke totem van de verschillende clans, de Wereldslang.

"SOUNDS OF SACRED PLACES" wil de luisteraar deelachtig laten worden in de geluiden van soortgelijke plaatsen, niet verweg bij een of ander etnisch volk, maar in Vlaanderen.

Sounds of Sacred Places is oorspronkelijk op LP uitgegeven door Igloo (IGL 056) in 1987.

Turkish Square

"Turkish Square" het naamloos pleintje dichtbij Stichting Logos in Gent

een vierkant begrensd langs alle zijden

links de hoge muur met de stukgegooide ramen

flarden glasvezel-isolatie wapperend in de wind

centraal torenhoog boven de tweede zijde

de baksteen-schoorsteen die het pleintje domineert

rechts en achteraan de twee resterende zijden met de rijen werkmanswoningen

klein

waar de Turkse "gast"-arbeidersgezinnen verblijven en de armsten & oudsten van de arbeidersklasse

het vierkant met gras en kleine struiken met smalle paadjes bedekt met steenkoolslak van de centrale

met het speelpleintje voor Turkse kinderen

het onophoudelijk gedreun van de fabriek, de konstant aanwezige

het gedaver vermengt zich met flarden Turkse woorden, Turkse muziek, een spaarzaam vogelgezang

ergens verweg luiden zondagse kerkklokken

een wolk Vlaamse popmuziek, vechtende mensen, gillende vrouwen, wenende kinderen

gedurende meer dan een jaar op "Turkish Square" klankschappen maken, films en foto's,

teksten schrijven, dia's, dagboek aantekeningen

de seizoenen wisselen, een cyclus, de dag en de avond

soms is het pleintje afzichtelijk, bedekt met papier en afval

soms fleurig, met bloeiende struiken en nieuwe scheuten

vooral sneeuw en hevige regen veranderen het ingrijpend

zo ook de mist

wanneer nauwelijks iemand de huizen verlaat

en zelfs de Turkse kinderen binnen blijven...

Abbey Sounds

"AbbeySounds" wil een rituele ode zijn aan de sereniteit van de 12de eeuwse romaanse Sint-Baafsabdijrefter te Gent. De hypnotische geluiden van de ruimte zelf - met hun repeterend karakter en natuurlijke nagalm - werden met de verbaal weergegeven impressies van bevriende kunstenaars, die het refectorium bezochten, tot een geheel verweven. Samen willen ze de mystieke atmosfeer en magisch- mysterieuze aantrekkingskracht van deze plaats oproepen.

"AbbeySounds" is, net zoals "Turkish Square" , ontstaan uit een reeks herhaalde bezoeken aan de lokaliteit en dit onder de meest uiteenlopende omstandigheden en gespreid over een periode van meer dan 12 maand. Doch waar het bij "Turkish Square" vooral gaat om ingrijpende veranderingen zoals seizoenswisselingen, weersveranderingen, dagmomenten en aan- of afwezigheid van spelende Turkse gastarbeiderskinderen, hebben we hier integendeel, door de geborgen beslotenheid van de ruimte waar "AbbeySounds" is ontstaan, te maken met een fijn netwerk van uiterst subtiele variaties, waarvan de spanningsboog geintensifieerd wordt door de onhoorbare statische en onveranderlijke aanwezigheid van de donkergrijze zware grafzerken, die in hun monumentaliteit aan de rotswand herinneren. Het "AbbeySounds"'- water roept de tijdloosheid van de rotswand op, waarin de voorouders zijn verdwenen. Ook de vogel, sinds mensenheugenis de schakel tussen droom en werkelijkheid, is aanwezig.

De indrukwekkende romaanse abdijrefter werd gebouwd op het eind van de 12de eeuw en is de grootste in Belgie. Tot in de 16de eeuw behield de refter zijn oorspronkelijke funktie als eetplaats voor de geestelijken. Tijdens de maaltijden werden meer dan drie eeuwen lang religieuze teksten voorgelezen vanuit de nis in de zuidmuur. Vanuit diezelfde nis weerklinken tijdens de "AbbeySounds"-installatie de stemmen van bevriende kunstenaars die hun eerste impressies van deze majestatische ruimte openbaren. De zaal had oorspronkelijk een vlakke houten zoldering. Acht rijen neerhangende witte draden van het "AbbeySounds"- environment herinneren hieraan.

In 1540 beklom Keizer Karel samen met zijn architekt en de gevreesde Hertog van Alva de Sint-Janskerk (sindsdien St.Baafs genoemd) en besloot de abdij te ontmantelen, om plaats te maken voor het Spanjaarden kasteel. De refter ontsnapte aan de slopershamer en werd vervolgens een 40-tal jaar lang gebruikt als arsenaal. Daarna werd de ruimte verhoogd en omgebouwd tot bedehuis voor het garnizoen. Uit die tijd stamt de verhoogde vloer op de oostzijde, als afbakening van het koor, alsook de huidige eikenhouten zoldering met gordelbogen. Zeven brandende "AbbeySounds"-kaarsen onder de zeven metalen ringen, die er lijken te zweven tussen vloer en zoldering, zijn stille getuigen.

Tot het eind van de 18de eeuw bleef de nieuwe situatie onveranderd. Maar toen in de eerste helft van de 19de eeuw het Spanjaardenkasteel op zijn beurt werd gesloopt, werd de voormalige abdijrefter gebruikt als kapel voor de heilige Macharius, de pestbestrijder, die van oudsher naast Sint-Bavo een der belangrijkste heiligen van de oude abdij was geweest.

Een kleine vijftig jaar later was de nieuwe Macharius kerk voltooid en kreeg de zaal nogmaals een nieuwe funktie. Van de 16de tot 18de eeuw verkochten kerken en kloosters grafstenen aan de gemeente, die ze als stortebedmateriaal voor sluizen en bruggen gebruikte. Toen deze waterbouwwerken op het eind van de 19de eeuw vernieuwd of gesloopt werden, rekupereerde men deze oude -voor een groot deel 13de eeuwse- zerken. De door het water gepolijste massieve zwarte stenen werden in de voormalige eetzaal ondergebracht, waar ze nu, verankerd in de grijze wanden, een indrukwekkende eenheid vormen met de ruimte zelf.

De etende geestelijken ondergingen een metamorfose en zijn verworden tot een zwijgende, onbeweeglijke rij geërodeerde silhouetten, sereen uitgebeiteld in achterover hellende steen.

Rain

een grote gesloten houten kist / het geluid van aanhoudende regen /

langzaam draait het deksel open

een naakt ineengedoken lichaam / een stem

langzaam draait het deksel dicht

het geluid van aanhoudende regen / een grote gesloten houten kist

Solstice Sun

"Solstice Sun", een soundscape-montage gerealiseerd op vraag van de New Yorkse New Wilderness Foundation, en uitgezonden door diverse radiostations in de Verenigde Staten als "sample-tape" ter promotie voor de Vlaamse Logos-Duo bijdrage tot het "Fifth International Radio Solstice Event", wil een hulde zijn aan de zon, die sinds mensenheugenis alle aardse bewoners met haar licht en stralen warmte brengt.

Wanneer plotseling de grootste klok van de toren rond zijn as begint te slingeren en de reusachtige klepel, traag en zwaar door de zwaartekracht, het bronzen lichaam met een verschrikkelijke oorverdovende slag raakt, kreunt en steunt onder de enorme last, het houten geraamte, waarin de klok is opgehangen, met een doordringende stem als uit een graf opstijgend. De reus van Gent, die de zon vereert, is voor het eerst in de geschiedenis tot op de andere kant van de wereld hoorbaar, met zijn fiere stem vol vrijheid, vrede en liefde. Meerdere klokken antwoorden met een veelheid aan slagen en nagalm in een poging aldus de tijd te verleiden het voorbeeld van de zon te volgen en voor eenenkel ogenblik schijnbaar halt te houden op zijn eindeloze baan. Langzaam deint tenslotte ook de laatste nagalm uit.

Three Sunbeams

"Three Sunbeams" werd gekoncipieerd als een onderdeel van het "Fifth International Radio Solstice Event", een een uur durende live-radio-uitzending vanuit het Gentse belfort, in multiplex met New York City en Auckland, New Zealand.

Negen Hemony-klokken van het belfortmuseum in de toren worden in een regelmatig, konstant ritme aangeslagen door rubberhamers bedekt met vilt. Eerst een voor een, elkaars harmonieken herhalend en langzamerhand in kleine groepen van consonante noten.

"Drie Zonnestralen", vermeldt de partituur en schalks glippen de klanken weg om zich te verenigen met de zon.

Terug naar de startpagina van Stichting Logos

Terug naar de startpagina van Moniek Darge