Koncertberichten

Montage Cinema Revived by the EMO-Synth is een interaktief multimediaprojekt waarin artificiële intelligentie de emotio-nele impakt van automatisch gegenereerd beeld en geluid maximaliseert. Multimediakunstenaar, muzikant en doctor in de wiskunde Valery Vermeulen is de drijvende kracht achter dit projekt dat intussen al een hele geschiedenis kent en op de fascinerende grens tussen wetenschap, muziek en kunst balanceert.

Aan de basis van de technologie van de EMO-Synth ligt een soft- en hardwaresysteem waarin de emotionele interaktie tussen mens en machine centraal staat. Hierdoor genereert en manipuleert de EMO-Synth automatisch beeld en geluid om de gebruiker in vooraf gekozen emotionele toestanden te brengen. De ontwikkeling van het projekt steunt op technie-ken uit verschillende artistiek-wetenschappelijke disciplines waaronder artificiële intelligentie (AI), affective computing, psychofysiologie, geavanceerde wiskundige modellering en algoritmische kompo-sitie- en beeldgeneratie, alstublieft.

De achterliggende onderzoeksvraag is, hoe men met behulp van nieuwe technologie het individuele aspekt van artistieke beleving kan optimaliseren. Hierdoor breekt de EMO-Synth op een radikale manier met de estetische ervaring bij bijvoorbeeld statische, onveran-derlijke kunstwerken. Het projekt biedt namelijk manieren om het artistiek produkt dat tijdens deze performance uit beeld en geluid bestaat, zelf te voorzien van een dyna-mische dimensie en nieuwe betekenislaag waardoor het resultaat zich permanent aan de toeschouwer aanpast. Dit koncept maakt integraal deel uit van het projekt en bespeelt zo de fragiele scheidingslijn tussen kunstpro-dukt en publiek.

De eerste versie van de EMO-Synth dateert uit 2004 en was onder de naam Prototype 01 nog een eenvoudige virtuele synthesizer met klankveranderingen op basis van emoties van de gebruiker. Het geheel onderging de voorbije jaren een hele rist verfijningen en uitbreidingen. Wat aanvankelijk begon als een eenmansprojekt groeide stilaan uit tot een groepsprojekt met de oprichting van het kollektief Office Tamuraj in 2007.

Met Montage Cinema Revived by the EMO-Synth is Prototype 05.2 van de EMO-Synth anno 2012 een intelligent systeem dat deel uitmaakt van een cine-matografisch totaalkoncept waarin beeld een kruciale rol speelt. Tijdens performances en screenings wekt de EMO-Synth automatisch gepersona-liseerde soundtracks op die gebaseerd zijn op vooraf geko-zen en herwerkt filmmateri-aal. Het systeem zorgt hierbij telkens voor een hoge emo-tionele impakt van geluid en beeld op de gebruiker.

Presentaties hiervan waren in het verleden reeds te zien in onder meer het MUHKA, Atomium, iMAL, Art Cinema OFF-OFF, Happy New Ears Festival, Pecha Kucha, DORKBOT Sessions, Lineart, Gallery One Twenty en Croxhapox.

In het kader van deze performance komen drie verschillende presen-taties met de EMO-Synth aan bod. Met de emotionele reakties van de toeschouwer als input, zal het systeem een waaier aan beelden genereren en muziek gebruiken uit drie verschillende muziekstij-len: jazz, experimentele elektroni-sche muziek en hedendaags klas-siek. De uitdaging bestaat er dan ook in om een geavanceerd kompleks interaktief multimedia-systeem te verbinden met deze uiteenlopende genres.

Door de interne programmatie zal de EMO-Synth bij elk van de drie performances in dialoog treden met live muzikanten door hen virtueel gegenereerde partituren te presenteren. Dit laat toe om de grenzen van de drie verschillende muziekgenres in real time te verkennen en te verleggen. De muzikanten die meewerken aan de voorstelling zijn Nico Couck (gitaar), Jan-Sebastiaan De Geyter (gitaar), Antoon Kindekens (drums & perkussie), Lieven Van Pee (kontrabas) en Naomi Vercauteren (viool). Daarnaast ontdekt het publiek voor deze gelegenheid gehermonteerd beeldmateriaal uit onder andere de klassieker The Phantom of the Opera (Julian Rupert, 1925) en Dot-line-plain (Remco Roes, 2011).

Neem voor meer info over het project alvast een kijkje op www.emo-synth.com.

Kant 1 bijvoorbeeld: politiek. Als er een bezigheidsterapie is, waarin de tegenstelling welles/nietes gerust simptomatisch mag genoemd worden, is het wel de politiek. Welke taalfilosoof was het nu ook weer, die stelde dat 'Der Mensch aus zwei Teile besteht: ein Jawohl und ein Nein'? Tijd dus, om ons spektrum van scherp afgelijnde opinies en benaderingswijzen -gemixt met een zekere dosis positieve Verneinung- open te trekken. Dat alles in enkele bijzondere politiek getinte performances van de Logos crew.

Kant 2: de NO van Noh-teater, de uiterst gestileerde, sobere en trage teatervorm uit Japan waarvan de wortels dateren uit de veertiende eeuw. Kenmerkend voor deze teatervorm zijn de dubbelslachtigheid van de hoofdrolspelers, het ontbreken van dramatische ontwikkelingen of effek-ten en een statische, uitgepuurde sfeerschepping. Voor deze editie gaan we echter geen Japanse muziek nabootsen, NO, we gaan voor dit luik in onze programmatie de machines zélf laten spreken en iets genereren dat NOH-teater zou kùnnen zijn, maar dan in een 21ste-eeuwse, futuristische kon-tekst. Muziek Ex Machina, dus. Oh YES.

Tot slot meldt Sebastian Bradt (hoewel zelf geen indignado dan wel een obsessivo) dat hij zich in een geëngageerde refleks apres la lettre zal werpen op een orkestratie van een veelvuldig gerecycleerd volkslied. El Pueblo Unido Jamás Será Vencido, voor sommigen beter bekend als The People United Will Never Be Defeated waar onze vriend Fredric Rzewski indertijd zijn illustere reeks variaties op maakte, maar nu dus in een versie voor 50 muziekrobots. Kan het aktueler in krisistijden? Antwoord: NO.

Dat Godfried-Willem Raes al jaren aan de slag is met Goethe's Faust, is al lang geen geheim meer. Voor deze gelegenheid suit hij zich aan bij het adagium van de geniale Mefisto, 'Ich bin der Geist der stets verneint'. Een nieuwe Namuda-studie dus, nummer 24. Een voorstudie voor Technofaustus, voor een of twee dansers en groot robotorkest.

De rest van de Logos crew - met name Moniek Darge, Kristof Lauwers, Dominica Eyckmans, Helen White en Xavier Verhelst - olv. Godfried-Willem Raes heten u van harte welkom op <M&M> NO/SI.

• Paul Clift, 1950c [kreatie]
• Aaron Einbond, Silent Screen [kreatie]
• Christopher Trapani, Really Coming Down
• Rama Gottfried, <ttba> [kreatie]
• Alex Mincek, <ttba> [kreatie]

De Antwerpse gitarist Kobe Van Cauwenberghe is een toegewijd uitvoerder van het hedendaags klassieke gitaarrepertoire. Naast een Master aan het konservatorium van Gent - waar hij studeerde bij Tom Pauwels - behaalde hij ook een Master in Contemporary Performance aan de Manhattan School of Music, waar hij zich verder bekwaamde bij David Starobin en Mark Stewart.

Tijdens zijn driejarig verblijf in New York City was hij vaste gitarist bij het Wet Ink Ensemble en was hij als freelancer betrokken bij verschillende projekten, waaronder een toernee met het Signal Ensemble en Helmut Lachenmann nav. diens 75ste verjaardag. Met het Talea ensemble verzorgde hij de Amerikaanse kreaties van Fausto Romitelli's Professor Bad Trip, An Index of Metals en diens solowerk Trash TV Trance. Daarnaast werkte hij samen met het Callithumpian Consort in Boston, de Internationale Ensemble Modern Akademie in Frankfurt en het Either/Or Ensemble in New York. Vanaf het seizoen 2011-2012 maakt Kobe terug deel uit van het elektrische gitaren-kwartet Zwerm, dat hij in 2007 mee oprichtte. Ook Nadar Ensemble doet regelmatig beroep op zijn skills.

Hij speelde de voorbije jaren koncerten in Europa, de Verenigde Staten en Canada, zowel als solist als in kamermuziekverband of groot ensemble. Hij was te zien in koncertzalen als deSingel, Flagey, BOZAR, Merkin Hall, Miller Theater, Symphony Space en Le Poisson Rouge en op festivals als Ars Musica, What's Next, The Bang on a Can Marathon, Tribeca New Music Festival en de Darmstadt Ferienkurse für neue Musik, waar hij in 2010 de Stipendienpreis won.

Kobe Van Cauwenberghe is te horen op het Psi label, New World Records en binnenkort ook te zien op een nog te verschijnen DVD gewijd aan het werk van Helmut Lachenmann op Mode Records.