Koncertberichten

De intense samenwerking tussen Logos-medewerker Kristof Lauwers en klankonderzoeker Laura Maes werpt al langer dan vandaag vruchten af.
In 2012 was er het suksesvolle initiatief DarkRoom, begin deze maand bundelen ze in het Citadelpark hun gezamenlijke skills rond hersengolven.

Hersengolven? Jawel, want EEG-signalen live omzetten in klank is een hele uitdaging; het zijn subsonische golven die onder de menselijke gehoorgrens liggen. Om deze klanken hoorbaar te maken, passen Lauwers & Maes verschillende technieken toe: geluiden worden versneld, ringmodulatie zorgt voor een hoorbare optelsom van verschillende frekwenties en artificiële boventonen worden toegevoegd. De hieruit voortvloeiende waarneembare representaties van hersengolven worden live gemixt en verder bewerkt met onder andere filters en granulaire syntese.

Laura Maes en Kristof Lauwers studeerden beiden klassieke gitaar aan de Hogeschool Gent, departement Konservatorium. Laura koos het pad van de geluidskunst, Kristof studeerde tevens kompositie bij Godfried-Willem Raes. Bij Logos werkt hij onder andere aan de ontwikkeling van GMT, een programmeertaal ontwikkeld voor realtime algoritmische en interaktieve muzikale applikaties. Als komponist specialiseert hij zich in elektroakoestische muziek, live electronics en algoritmische kompositie.

Laura werkt, onder vakkundig toezicht van haar promotoren Godfried-Willem Raes en Marc Leman, aan de voltooiing van haar doktoraatstesis Sounding sound art.
Sinds hun ontmoeting aan het konservatorium werkten Laura en Kristof aan verscheidene gemeenschappelijke projekten waaronder Kitch ’n Glitch, een elektroakoestische kompositie met keukengeluiden als bronmateriaal en Whirl Wash, een symbiose van een geautomatiseerde geluidsinstallatie, elektroakoestische muziek en experimentele video, alle met de wasmachine in de hoofdrol. Hun meest recente projekt Morf legt de nadruk op het live verwerken van data; verschillende instrumenten (kwarttoons- en slidegitaar, cello, zelfbouwschakelingen) en objekten (glazen) voeden patches in het open source-programma Pure Data.

Alle installaties, performances en koncerten vinden plaats onder de overkoepelende titel The Big Draw en zijn doorlopend te bezichtigen in het Citadelpark (Charles De Kerchovelaan, 9000 Gent).

Wat begon als een vaag initiatief van de Portugese muzikus Jonas Rune, is op dit moment uitgegroeid tot een konkreet plan en dat op een uitzonderlijk event, namelijk de befaamde Biënnale van Venetië. Rune draagt de Logosrobots - en het onderzoek dienaangaande - een warm hart toe, en als resultaat daarvan staan we begin oktober opgesteld in het Portugees paviljoen, tussen werk van Joana Vasconcelos. Unieke futuristische robots die hun stem laten horen op een al even unieke lokatie, namelijk een boot.

Priemen, kwintenspiraal, reeks van Fibonacci, geometrische projekties, fraktalen,... er bestaan talloze verbanden tussen muziek en wiskunde. En hoe kan het in wezen ook anders: muziek is een produkt van gekoncipieerd menselijk handelen dat bestaat uit in de tijd geordende klanken. Een aanzienlijk deel vooruitstrevende komponisten heeft zich in de muziekgeschiedenis dan ook op wiskunde gebaseerd om komposities uit te distilleren. Het begint al in de Renaissance met Don Carlo Gesualdo en in de Barok met J.S. Bach en breekt in de 20ste eeuw pas goed door met de punktuele stukken van Anton Webern, de stochastische muziek van Iannis Xenakis, het serialisme van Boulez en Stockhausen en Tom Johnson's telwerk.

Bij Logos hebben we -door onze wetenschappelijke vizie- een fundamenteel hechte band met de onbetwistbare logika van de wiskunde. Geluidsstrukturen die hoorbaar worden gemaakt, hebben een inherente charme en ons Logos-team duikt deze maand dan ook volop in het rijke speelveld dat gemuzikaliseerde wiskunde ons biedt. Met ruim 50, tot in het kleinste detail programmeerbare muziekrobots, is ons medium al even uitgebreid als ons tema. Het wordt dan ook een koncert met heel uiteenlopende benaderingen van komponisten die elk op hun manier wiskunde omzetten in klank.

Godfried-Willem Raes doet dit met onder meer zijn formule om de perfekte kompositie te genereren. Sebastian Bradt gaat puzzelen met de fraktaliteit van de gelijkzijdige driehoek en hoe die te orkestreren. Kristof Lauwers houdt het dan weer algoritmisch/ procesgeörienteerd en ook Tom Johnson's muziek komt zeker aan bod. De overige medewerkers die hun deel van de som oplossen, zijn: Dominica Eyckmans, Emilie De Vlam en Moniek Darge. Artistieke leiding en robotbouw: Godfried-Willem Raes..

De Amerikaanse klankkunstenaar Al Margolis leverde op zijn manier pionierswerk af. Meerbepaald in de analoge kassette-geörienteerde undergroundscene van de West Coast, begin jaren tachtig. Hij ontpopte zich in de loop der jaren van rudimentaire cut 'n paste-master tot speelman van uitvoerige, veelgelaagde komposities. Zoals hij zijn culturo-sociaal engagegment van toen bondig samenvat: “The joy of playing hasn't changed since 1985. Methods, techniques, inspiration and influence may have, but the sheer joy in organizing sound events hasn't changed. Onwards to the future.“

Tussen 1984 en 1991 lanceerde hij meer dan 300 muziekkassettes waarmee onder meer (de toen nog jonge) Merzbow en Jim O'Rourke het tot Bekende Namen schopten. Nu, dertig jaar later, wordt Margolis beschouwd als de éminence grise achter tal van platen- en CD-labels zo-als Sound of Pig Music, Pogus, XI Records, Deep Listening (ism. Pauline Oliveiros) en Mutable Music. Op heden is hij de drijvende kracht achter het label If, Bwana (www.ifbwana.com), waarop hij zijn eigen werk als klankartiest uitbrengt.

Dat werk houdt het midden tussen spontane radiokollages en gesofistikeerde layer-on-layer processing; vaak speelt hij alle partijen van een stuk zelf in, om achteraf, na veelvuldige en meergelaagde klankbewerkingen, voor een absurde vervreemding te zorgen. Wat u daaronder mag verstaan: tapeloops, cheap electronics, battered analogue synthesizers, reel to reel recorders, tape splicing, cut-up, collage, enz ... Niks gimmick, gewoon het dagelijks werk op Planeet Margolis: krachtig, noisy en een beetje brutaal.

Bij Logos zal Margolis onder meer een origineel werk aanpassen aan ons <M&M> robotorkest: 8 Notes, Brass Version, dat gebruik maakt van allerlei samples van koperblazers. We krijgen ook FrogField te zien, een video van Katherine Liberovskaya waarvoor hij de soundtrack maakte. Vintage Margolis krijgen we dan weer met It is Bassoon en Jon Bari Sax, twee stukken waarin de komponist dichte klanklagen van gesamplede akoestische instrumenten opeenstapelt.

Recensenten over Margolis' werk:

"Let it be declared that Al Margolis/If, Bwana is some sort of evil genius working with raw materials which are never adapted to a genre or a context, because they create one in that very moment. Those sources are radically altered up to an utterly unrecognizable state, anarchic manifestations moving in compact determination." (Massimo Ricci, Touching Extremes).

"The resulting texture sounds more like a Horatiu Radulescu piece performed by Morphogenesis." (DW)

"A kind of scary cross between the lunatic fringe of English esoteric explorers (Nurse With Wound, pre-menstrual Current 93) and late 60s AMM." (DW)