Koncertberichten

Het slagwerkduo Wolfarth-Malatesta bestaat sedert 2009 en legt zich voornamelijk toe op de omvangrijke kanon van het 20ste-eeuwse slagwerkrepertoire. De Zwitser Christian Wolfarth en zijn Italiaanse spitsbroeder Enrico Malatesta oefenen hun vak echter het liefst in alle diskretie uit; er is geen BOEM! PAUKENSLAG!-achtige aanpak, laat staan sprake van elektronische versterking. Hun optredens zijn ambachtelijk in die zin dat louter het spel van vingertoppen, knokkels en handpalmen volstaat om hun verhaal mee te vertellen.

Strictly acoustic stuff dus, waarmee ze subtiel alle denkbare timbres, resonanties, ghost sounds, scratches, etc. uit hun instrumentarium tevoorschijn toveren. Vandaar dat dit misschien wel een beetje een antiperkus-siekoncert kan worden, dat naast klank vooral ruimte laat voor stilte, aleatoriek en een grote aandacht voor sonore afwerking. Hun eerste samenwerkingen resulteerden in het gelauwerde debuutalbum Mirrors, in 2010 verschenen bij Presto Records.

Christian Wolfarth (1960) studeerde slagwerk aan het konservatorium van Luzern bij Billy Brooks en Pierre Favre en kompositie bij Siegfried Kutterer. Een zwak voor (free-) jazz en geïmproviseerde muziek leidden hem naar samenwerkingen met John Butcher, Axel Dörner, Malcolm Goldstein, Barry Guy, Jason Kahn, Annette Krebs, Andrea Neumann, Evan Parker, Michael Vorfeld en The London Improvisers Orchestra. Sedert 1991 speelt hij op toernee veelvuldig solokoncerten, voornamelijk in Europa.

Zijn jonge Italiaanse kollega Enrico Malatesta (1985) kreeg zijn opleiding aan het konservatorium 'Bruno Maderna' in Cesana en specialiseerde zich daar voornamelijk in het oeuvre van Stockhausen, Cage, Feldman en de graphic scores van Earle Brown. Hij heeft een voorliefde voor gestreken cymbalen, iets waar hij - na het checken van enkele YouTube-clips - toch behoorlijk virtuoos in is. Hij geeft les aan verschillende konservatoria, werkt samen met vizuele artiesten, koreografen en cineasten en is tevens oprichter van het perkussie-ensemble Glueck. Hij werkte in die hoedanigheid al samen met Robin Hayward, Philip Corner, Burkhard Beins, Eugene Chadbourne en Vinko Globokar, allemaal oude Logos-bekenden.
[Zie ook http://yoursadness.blogspot.com]

• Olivier Messiaen: Le Merle Noir (1952)
• Andre Jolivet: Ascèses voor altfluit solo (1967)
• Hilary Tann: Gardens of Anna Maria Luisa de Medici
• Toru Takemitsu: Between Tides (1993)
• Toru Takemitsu: Air voor fluit solo (1995)
• Markus Aust: voor fluit, piano, cello en electronics (2012)

Wie naar de website van het Duitse Trio ROT surft, krijgt eerst en vooral volgend vragenlijstje voorgeschoteld:

Kann man die Farbe rot hören?
In welcher Farbe klopft unser Herz?
Welche Farbe hat die Liebe?
Welche Farbe atmet Leidenschaft, welche Verzweiflung?

De celliste van de groep, Felicia Meric, is van slavische afkomst maar groeide op in Australië. Reeds op 7-jarige leeftijd begint ze piano te studeren en schopt het in de loop der jaren zelfs tot soliste bij het Sydney Youth Orchestra. Maar eind jaren '90 volgt de ommekeer van zodra ze voor cello kiest en haar opleiding begint aan het konservatorium van Sydney bij Georg Pedersen. Niet lang daarna verkast ze naar Europa en vervolmaakt zich in Düsseldorf bij Johannes Goritzki. Ze is vast lid bij het Elysium Quartett, Quartett Melange en Ensemble Tra i Tempi.

Keiko Nakayama komt uit Japan maar kon eveneens de Teutoonse lokroep niet weerstaan. Die lokroep voerde haar naar Essen, waar ze aan de Folkwang-Hochschule het hoger diploma piano behaalde bij prof. Wambach. Vandaag de dag is ze aan diezelfde instelling koorrepetitor en hoofddocent piano en sleepte ze reeds enkele prijzen in de wacht. In de periode 2010-2011 was ze solist bij het Beethoven Orchester in Bonn.

Gillian Lampater is geboren in Ulm en studeerde aan de Musikhochschule van Trossingen en later in Keulen en Essen. Van de drie leden legt zij zich het meest aktief toe op hedendaags klassiek, en ging daarvoor samenwerkingen aan met komponisten als Georges Aperghis, Roderik de Man en Karlheinz Stockhausen. Ze speelt bij verscheidene orkesten (Symphonieorchester Münster, Neuen Philharmonie Westfalen, Staatsorchester Kassel, musikFabrik en Ensemble Resonanz) en is een veelgevraagd, geëngageerd pedagoge.

Olivier Messiaen zal van alle komponisten veruit het sterkst met vogelgezang geassocieerd worden. De man was amateur-ornitoloog en baseerde een deel van zijn oeuvre op de muzikale patronen die hij in vogelgezang waarnam en stelselmatig noteerde. Van hem horen we Le Merle Noir (1952), een opgelegd werk voor fluitisten in het Parijse konservatorium.

De Welshe komponiste Hilary Tann schreef in 2004 haar Gardens of Anna Maria Luisa de Medici in opdracht van fluitiste Christiane Meininger. Het werk is vrij beeldend, een beetje programmatisch en handelt over A.M.L. de Medici's fascinatie met tuinen, bloeiwijzen van tulpen en allerlei aanverwante poëtische beslommeringen.

Het is een niet aflatende traditie van onze Stichting: de maand juni is voorbehouden aan een special rond de meest gestileerde paringsdans ter wereld. Een dans die al zo lang het benenwerk van tal van Logosmedewerkers inspireert, te weten: Tango ...

De gebruikelijke elementen die deze voorstelling stofferen lijken al jaren dezelfde: een 50-koppig robotorkest dat tot in de kleinste details is voorgeprogrammeerd, een avondvullende soundtrack van allerhande (experimentele) tango's en professionele danskoppels die het ene nummer na het andere met hun sierlijkste sacada's, planeo's, atrapadita's en molinetes zullen aaneenbreien. Voor deze editie hebben Godfried-Willem Raes & Moniek Darge, Annelies Valcke & Geert Stragier en Isolde Audooren & Jean Vinclair toegezegd om hun beste beentje voor te zetten.

Maar dit jaar hebben we een extraatje: de afgelopen zes maanden heeft onze medewerker Sebastian Bradt zich verschanst achter zijn komputer in de tetraeder om een volwaardig avondvullend programma klaar te stomen, te producen en als CD uit te brengen. Het wordt meteen onze 20ste Logos Public Domain (LPD)-release en die heet - hoe kan het ook anders - 'roboTango'. 15 Orkestraties en komposities staan erop, allemaal voor 100% Publiek Domein en vrijelijk af te spelen op radio, broadcasts, streamings en uiteraard tangosalons. De hele produktie geschiedt in samenwerking met Polariteit Vzw, hét centrum voor tango bij uitstek in Gent.

Het evenement vindt plaats op donderdag 21 juni, om 20u. Op de zomerzonnewende dus, oftewel de langste dag met de kortste nacht. We hebben alles op alles gezet om de aficionados uit Gent en omstreken warm te maken voor dit event, vandaar dat we durven stellen dat reservatie aan te raden is. Wees allemaal welkom, en tot dan(s)!