Koncertberichten

Wie naar het Franse duo Ruhl-Antez googlet, wordt niet echt overladen met informatie. Welgeteld één enkele alinea op hun site (www.antez.org) licht toe dat we te maken hebben met een experimenteel slagwerker en dito klarinettist die tijdens hun improvisaties graag een rauwe, rechttoe-rechtane impressie neerzetten. En da's allerminst overdreven: even luisteren naar een live opname van op Festival Umlaut in Parijs maakt duidelijk dat beide heren het liefst werken met brute, ongepolijste materie. De manier waarop ze dat doen, is al even bruut en ongepolijst. Hun gesofistikeerdheid ligt in de exploratie van alles wat klank maakt, niet in de verfijning ervan. Hun typerende lange spannings-bogen en intense opbouw maken het plaatje kompleet.

Joris Ruhl speelt in ensembles als l'Instant Donné, Hiatus en Timeart Ensemble en heeft al optredens op zijn palmares staan met oude Logos-bekenden Michel Doneda, Metamkine, Carl-Ludwig Hübsch en Thierry Madiot. Hij speelde op festivals als Moers Festival, Neue Musik Berlin, Manchester International Festival en Festival d'Automne in Parijs.

Antez is zowel perkussionist als beeldhouwer die zijn métier met een zekere geobsedeerdheid bestiert. Je kan hem een beetje zien als een Franse evenknie van Peter Jacquemyn, maar dan eentje die liever op van alles en nog wat slaat ipv. bomen met kettingzagen te lijf te gaan. Daarbij komt ook dat hij van elke performance een koreografie op zich maakt: soms slaat hij woest om zich heen, soms blijft hij in een trance als een derwisj om zijn as draaien. Gevoelige kijkers zijn hierbij gewaarschuwd.

Antez beschouwt zijn drumset als een machine die hij naar believen kan ontmantelen en op andere manieren kan reassembleren. Drums studeerde hij bij Jacques Givry en elektroakoestische muziek bij Xavier Garcia. Hij heeft een bescheiden palmares bijeengespeeld waarin teater, dans, installaties en film zijn output een multimediaal kasjet geven.

Elke maand pakken we uit met een nieuwe special voor ons 50-koppig robotorkest; een avondvullende voorstelling waarin menselijke verbeelding en machinale precisie hand in hand gaan. En die menselijke verbeelding zetten we ditmaal extra in de verf, want het tema Other Minds kan vaag zijn, de kreatieve vrijheid die we er onszelf mee gunnen, is des te groter.

Want Other Minds, dat kan andere stemmingen en temperamenten inhouden (mikrotonaliteit), snaartheorieën of gewoon surrealistisch-dadaïs-tische performances. Of wie weet gooien de medewerkers het eens over een totaal andere boeg... alles is mogelijk, niets is zeker.

Zoals steeds kunt u genieten van de gebruikelijke ingrediënten die onze <M&M>-koncerten kenmerken: een interaktieve NaMuDa-study van Godfried-Willem Raes en Dominica Eyckmans, procesmatige algoritmiek van Kristof Lauwers, een sfeervolle performance van Helen White op de klank- en lichtdesigns van Sebastian Bradt, een ludieke muziekdoos-act van Moniek Darge en Floesj of een kleurrijke orkestratie van Xavier Verhelst. Kortom, een koncert met een hoog rariteitsgehalte. Wees welkom!

• 1ste helft: Gabriel Paiuk, Degrees of Reality voor piano en 6-kanaals soundtrack
• 2de helft: Jason Kahn & Gabriel Paiuk, duet voor piano en live electronics

De Argentijnse pianist-komponist Gabriel Paiuk (Buenos Aires, 1975) is een van de figuren die zijn sukses transatlantisch ging beproeven en in Amsterdam in de nieuwe muziek-cirkel rond Gaudeamus bleef hangen. Niet zonder gevolg trouwens, want in de kategorie Geluidsinstallaties kaapte hij in 2006 met zijn Res Extensa de hoofdprijs weg. En zo ging de bal, vrij recent, aan het rollen. Zijn werk is inmiddels gespeeld door Slagwerkgroep Den Haag, ASKO ensemble, Kammerensemble Neue Musik Berlin, Kwartludium en Quinteto Sonorama. Ook op de Darmstadtse Internationale zomerkursussen laat hij regelmatig van zich horen.

Een samenvatting van 's mans samenwerkingen levert een dwarsdoorsnede op van volgende artiesten: Keith Rowe (van wiens Electroacoustic Ensemble hij een tijdlang deel uitmaakte) Axel Dörner, Andrea Neumann, Burkhard Beins, Robin Hayward. Met hen en vele anderen was Paiuk te gast op festivals in Berlijn, Brussel, Barcelona, Londen, Parijs, Amsterdam, Lissabon en New York.

In zijn geboortestad Buenos Aires bekleedt Paiuk op heden een belangrijke funktie als organisator/art director van toonaangevende festivals en kultuur-centra aldaar: La Otra dance company, CEAMC (Center for Advanced Studies in Contemporary Music) en C.I.C. (Center for Cinematographic Investi-gations). Sinds 2010 woont en werkt hij in Den Haag, waar hij aan het Instituut voor Sonologie een Master of Arts voorbereidt.

Intussen blijft de man ook als pianist aktief en vertoont hij daarbij een welhaast strategisch gebruik van extended techniques. En die krijgen we meer-maals te horen op dit koncert. In de eerste helft voert hij zijn massieve piano-opus Degrees of Reality uit, waarin hij dialogeert met vooraf opgenomen en bewerkte klankfragmenten van het instrument. Hij wordt daarbij geflankeerd door zes in de ruimte verspreide luidsprekers. Paiuk: " This work starts from enhancing the subtleties lying on the diverse ways of perceiving the piano sound, in itself and through sound media. The loudspeaker setup constructs an expanded acoustic field traversed by the imprints of different recording strategies and spatial renderings of the sound of the piano."

In de tweede helft krijgen we een duo met synthesizerfanaat Jason Kahn (New York, 1960). De twee werken al tesamen sedert hun eerste ontmoeting in Buenos Aires in 2004, en na enkele jaren experimenteerwerk zag hun gelauwerde debuutalbum Breathings het levenslicht. Kahn heeft een background als drummer in verschillende punkbands uit Los Angeles. Na de overstap te hebben gemaakt naar Europa belandde hij in Berlijn, waar hij lid werd van The Orchestra of Excited Strings (olv. De Amerikaanse komponist Arnold Dreyblatt) en hij zich meer begon te interesseren voor het sound processing-nivo van zijn optredens. Vandaag de dag opereert hij vanuit zijn uitvalsbasis in Zürich.

Kahn gebruikt zijn analoge synthesizer als een open circuit board, gekombineerd met een feedbacksysteem. Het resultaat is vaak grillig en onkontroleerbaar. Zelf omschrijft hij de output ervan als: " Learning to work 'with' as opposed to 'against' this system, determines the musical parameters of these solo improvised performances, moving between indeterminacy and chaos, stasis and explosion, shrill bursts of noise and silence."
www.gabrielpaiuk.com
jasonkahn.net